Kerstgedachte van Jelle Kerstgedachte van Jelle

Kerstgedachte van Jelle


Het thema van deze kerstviering is verwondering, wat is verwondering dat is een vraag die voor iedereen een eigen antwoord heeft. Een aantal weken geleden bezocht ik de tentoonstelling schitteren op Soestdijk de bezoekers waren duidelijk ‘verwonderd’ bij het zien van de letterlijk schitterende koninklijke kostuums en sierraden en juwelen die oplichtte bij het invallende licht. Mijzelf deed al die pracht en praal eerlijk gezegd niet veel. Ik kwam om het voormalige woonpaleis van koningin Juliana en prins Bernhard te bezichtigen bovendien had ik net het interview het interview gezien wat hun dochter prinses Irene gegeven had aan Tijs van den brink. Hierin vertelde de prinses over haar verwondering voor de natuur en hoe intens zij zich daarmee verbonden kan voelen. Ik was geraakt door haar verhaal, en merkte dat ikzelf ook meer verwonderd kan worden door de schoonheid van landschappen, seizoenen en stromende beekjes dan door juwelen goud en zilver.

Dit brengt mij bij een andere voetnoot ik ben dit jaar begonnen met het verzamelen van oud geld welteverstaan guldens franken marken noem maar op en toen ik met mijn ouders op bezoek was bij een vriendin zij deze ‘’ik heb ook nog wel wat munten die je mag hebben. Ik mocht alles meenemen zoveel je maar wilt zij ze het is immers nu toch niets meer waard. Toen ik eenmaal thuis was ontdekte ik dat er ook één bijzondere munt tussen zat namelijk een gouden tientje uit 1896 toen ik hiervan de waarde opzocht bleek deze wel degelijk kostbaar te zijn. Als ik hem zou verkopen had ik daar riant van op vakantie kunnen gaan. 

Dit gegeven bracht mij uiteraard in een dilemma, want hoewel ik het eerlijk gekregen had knaagde het toch aan me dat zij niet wist wat ze had weggegeven ik was bang nadat ik dit zou vertellen zij het muntstuk direct terug zou eisen. na veel aarzelen en piekeren besloot ik toch haar op te bellen.
 Nadat ik opbiechtte wat ze me werkelijk cadeau had gedaan was haar reactie; ‘echt waar dan bof je maar mooi.’ maar wil je het dan niet terug vroeg ik. 
‘’Welnee zei ze ik heb geld zat ik word er blij van dat ik jouw gelukkig heb gemaakt.’’
 Het viel me op hoe trots en jaloers mensen waren als ik trots vertelde over het muntje. Kennelijk raken veel mensen erg verwonderd door stukken goud hoe klein dan ook. Toen ik enkele weken later het gouden muntje weer trots vertoonde glipte deze plotseling uit mijn handen en verdween in een gleuf in de vloer naar beneden op een plek waar je niet meer bij kon. 

Natuurlijk ik hier eventjes erg door van slag. Maar na een tijdje bekroop mij ook een ander gevoel, Want wat is nou eigenlijk de betekenis van zo’n muntje? Het is objectief gezien immers maar een klein stukje metaal wat klein genoeg is om zomaar uit je handen, tussen de plinten te vallen. Ik denk dat het werkelijk ‘kroonjuweel’ is geweest de wijze waarop ik het heb gekregen. het was een gift van onvoorwaardelijkheid. Ze gaf het slechts om mij blij te maken ze hoefde er niets voor terug. Misschien heeft dat wel veel meer waarde dan het muntje zelf.

Ik denk dat in dit gebeuren een wijze les verscholen zat. Namelijk wat de echte waarde van het leven is. We kunnen nog zo veel geld verdienen en spullen kopen en dat is natuurlijk heel fijn. Maar laten we vooral niet uit het oog verliezen waar het echt om gaat we zijn op deze wereld immers samen dus laten niet vergeten dat we ook samen bij kunnen dragen aan elkaar. laten we daar in het nieuwe jaar dus ook allemaal op onze eigen wijze mee doorgaan

Ik wens iedereen een mooi 2025 met veel naastenliefde gemeenschapszin begrip geduld. 
terug